Een bijzonder traject

Bij onze kennismaking in 2018 zei je: ik vertel niet graag over mijn privéleven. Vijf jaar later is er denk ik niets dat ik niet weet. Je allereerste hulpvraag: wil je me helpen werk zoeken? Je allerlaatste: wil je me helpen in mijn laatste levensfase? Samen op weg naar het hospice… Het was een bijzonder traject.

Werk zoeken

Je bent terecht gekomen op een mooie werkplek in Vught, waar je als medewerker jezelf weer hebt leren kennen. Ook al wilde je het misschien verder schoppen in je carrière: hier was je tevreden. Hier ben je uitgegroeid tot een zeer gewaardeerde collega.

Zingeving

Hoe moeilijk je het ook vond: mensen tegenkomen was je wens. Want dat geeft zin aan het leven. We bespraken dit tijdens onze tafeltennispotjes bij mij op kantoor. Daar genoot je van; dat was leuk om te zien. Toen je conditie achteruitging, zijn we gaan kaarten. Goed gevonden van ons…

Uiteindelijk zijn we ook op zoek gegaan naar een mooie invulling van je vrije tijd. Met als resultaat: een kaartclubje, een maatje voor de donderdagmiddagen, en op woensdag kaarten en mooie gesprekken voeren met mij 😊.

(Dat was voor mij geen straf hoor, behalve als ik van je verloor. En dat gebeurde nog al eens, want je kon tellen als de beste: in een oogopslag wist je precies hoeveel punten je had en ook hoeveel ik er had.)

Verandering

Toen corona het land binnenkwam, heb ik jou je grootste verandering opgedrongen, haha. Een smartphone. Een tweedehandsje om te beginnen. Zo kon je appen, bellen en beeldbellen, en dus de mensen om je heen dichtbij houden. Door corona ben je ‘smart’ geworden.

Pickwick

Tijdens onze kaartmomenten dronken we een bakkie thee. We gebruikten dan de kleine praatpapiertjes aan de Pickwick-zakjes. Elke keer als ik bij je was, openden we hiermee het gesprek (bedankt Pickwick). Later begreep ik dat je alleen thee dronk op ‘onze momenten’.

Het einde

En dan… ons laatste kaartspelletje. Ik won in een drie-slag van je, maar ik denk dat je me vooral met een goed gevoel naar huis wilde laten gaan.

Ongeveer honderd potjes ‘duizenden’ verder ben je er niet meer. Het was een eer om je te kennen. Een waar genoegen om je te hebben mogen helpen.